پيام

اللهم عجل لوليك الفرج
88/7/23

+ تاب تاب عباسي/ خدايا منو ندازي/ در عجبم آخر چرا نجواهاي کودکيم کارگر نشد...

يک چند پشيمان شدم از رندي و مستي/ عمريست پشيمان ز پشيماني خويشم

مشكل از وجود خودمونه...تعلقات دنيايي را بايد از خودمون دور مي كرديم تا خدا ما را نمي انداخت..ولي اينو همه بدونن كه افتادن ها گاهي حكمت هاي قشنگي داره...كه بعد از افتادن و گريه كردن متوجه آن مي شوي..و آن وقت لبخند شكر بر لبانت مي نشيند

ما که از دايره عشق جدا افتاديم / خوش بر آن کس که در ابن دايره مرکز باشد

اي آن که ياد او براي ياد کنندگان، موجب شرافت است واي که طاعت او براي فرمان برادران، وسيله نجات است، ... دلهاي ما را به ياد خود، از ياد هر چيزي و زبان هاي ما را به شکر خويش از هرگونه سپاسي و اعضاي ما را به طاعت خود از هر طاعت ديگري مشغول فرما

چه طور ميشه هم چين چيزي؟؟همه موجودات در دايره عشق لايزالي خداوند هستند...اگر اين طور نبود الان همه نابود شده بوديم...شكرلالله ..خدايا شكرت

سردمه... خيلي سردمه ./ اين روزها تمام جرات و گرماي دلم را از دست داده ام./اين روزها بادهاي پاييزي مرا خاک ميکنند !

گفته بودي درد دل کن گاه با هم صحبتي کو رفيق رازداري! کو دل پرطاقتي؟

در آفتاب گرم خداوند قدم ميزدم و تعداد پرتوهاي نور را بر قلب خود ميشمردم...ديدم واي خدا چقدر در آغوش خداوند گرم تر از آغوش زمين است...پس زمين را به سوي آسمان ها ترك كردم تا در آغوش خداوند گرم تر شوم

خداوند بينهايت است و لامکان و لازمان ./ اما به قدر فهم تو کوچک مي شود و به قدر نياز تو فرود مي آيد ، / و به قدر آرزوي تو گسترده مي شود و به قدر گمان تو کارگشا ...

خداوند همه کس را همه چيز مي شود ./ به شرط اعتقاد ، به شرط پاکي دلها ، به شرط طهارت روح ،/ و به شرط پرهيز از معامله با شيطان

چه كس در اين دنيا شكر خدا را واقعا به جا مياورد هيچ كس...اگر روزي همين دستان را نداشته باشيم چقدر خدا را ناسپاسي مي كنيم ولي حالا كه داريم شكر نداريم...كاش قدر فهم ما بيشتر از اين شود....دلم ميخواست دنيا به معنيش هيچ نمي خورد ولي واقعا دنيا پست است واقعا

كاش مي دانستيم روزي چند بار دل خدا را ميشكنيم..كاش مي دانستيم روزي چند بار ناسپاس مي شويم...كاش مي دانستيم كه خود ارزش ندارد ولي خدا بسيار ارزشمند است..

يک نفر بايد کاري بکند، شايد طلوع در ميانه راه مانده است...

انسان آنگاه سخن ميگويد که با انديشه هاي خود در آشتي نباشد، وهرگاه نتواند در تنهايي دل خود بماند در لب هاي خود زندگي ميکند.

ان شاالله كه آن يك نفر زودتر خود طلوع كند...

كلام آخر : مواظب باشيم اين بار از تاب جواني نيافتيم چون كه تاب جواني تند تر جلو و عقب ميرود...يا حق

نه ...خيلي هم كارگر شد....كي شما رو خدا انداخت؟؟......